diabeł tasmański

DIABEŁ TASMAŃSKI

Diabeł tasmański otrzymał swą nazwę, ponieważ uważano, że jest bardzo agresywny. W rzeczywistości jest dość płochliwy, żywi się głównie padliną i raczej rzadko poluje.

TRYB ŻYCIA
Dawniej jeszcze przed upowszechnieniem się w Australii psa Dingo, diabeł tasmański występował na całym kontynęcie. Dziś diabeł tasmański występuje tylko w Tasmani, gdzie ni ma naturalnych wrogów. Diabeł tasmański poluje nocą, a dni spędza w gąszczu. Zamieszkuje drzewa o twardych liściach, pojawia się także na terenach skalistych. Sypia w różnych miejscach od dziupli w drzewie po jaskinie w skale.

ROZMNAŻENIE

Okres godowy następuje od marca do maja. Po około miesiącu rodzą się dwa, trz, cztery młode, które ważą około 0,2 grama. Natychmiast po przyjściu na świat wchodzą do torby matki i pozostają w niej 7-8 miesięcy. Po 20 tygodniach młode opusczają swoje schronienie i wtedy, kiedy zamieszkiwały Australię matka nosiła je w torbie. Dla młodych nie było to łatwe, często spadały na ziemię.

POŻYWIENIE

Ten mięsożerny torbacz żywi się padliną oraz czasmi poluje na jagnięta, małe kangury, małe ptaki, gady oraz drób. Zjada wszystko: mięso, skurę, sierść i kości. Choć najchętniej żywi się padliną, ma tak potężną budowę że możę gonić swą ofiarą na długie odległości. Ma on dziwny chód. Czasem przy jednej padlinie spotyka się pnad dziesięć zwierząt, które żadko ze sobą walczą.